[zaloguj się]
[pdf]

ROZKORZENIĆ (6) vb pf

Oba o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w roz- oraz korzenić).

Fleksja
praet
sg
2 m rozkorzeniłeś
3 m rozkorzenił
plusq
sg
3 m był rozkorzenił

fut 3 sg rozkorzeni (2). ◊ praet 2 sg m rozkorzeniłeś (1). ◊ 3 sg m rozkorzenił (1). ◊ plusq 3 sg m był rozkorzenił (1). ◊ part praet act rozkorzeniwszy (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Pozwolić wypuścić szeroko korzenie, rozrosnąć się, rozwinąć się; przen (6):

rozkorzenić co w czym (1): Abowiem ktore [ziarno w przypowieści o siewcy – Luc 8/5] páda podle drogi/ to ſie nam známionuie/ ktore [słowo Boże] przydzie do vſzu náſzych/ [...] á ſerce co innego myſli/ ták iż go do ſiebie nie przypuśći/ áni go w ſobie roſkorzeni/ iedno iż pádnie podle niego/ iż poki ſłyſzyſz poty cie dotyka RejPos 64v.

a) O ludziach: rozmnożyć [kogo] (5) : A ochędożyłeś ią [winnicę, tj. lud Boży] ſobie wyrzućiwſſy ſniey wſſytki płone rzeczy roſkorzeniwſſy ią ták iż ſie/ ſtały iáko cedrowe gáłęzi iey RejPs 120; LubPs S3v; Wſztzepćieſz ſie ratzey w on ſſtzep/ w Kryſtá P. ſwego Ktory wietzną tzerſtwośćią obżywia káżdego. T[e]n ći y was odmłodzi á ſam rozkorzeni KrowObr Av; A co ieſzcże ktemu/ iż tám [w Jeruzalem] był on lud wſzytek Páńſki przednieyſzy/ ktory był ſobie [Bóg] vlubił/ ktory był ſobie roſkorzenił/ wywiodſzy gi z Egiptu RejPos 195v.
Zwrot: »rozkorzenić szeroko« (1): ruſſyli ſie zániem [za Józefem] wſſyſcy krewni przyiaćiele iego y dał iem pan bog ználeſć wdzięcznoſć ziemie oney y roſkorzenił tám ſſeroko pokolenie ono RejPs 155.

Formacje współrdzenne cf KORZENIĆ.

Cf [ROZKORZENIENIE], ROZKORZENIONY

PP