[zaloguj się]
[pdf]

ODWINĄĆ (5) vb pf

o jasne.

Fleksja
inf odwinąć
praet
sg
3 m odwinął
imperativus
pl
2 odwińcie

[inf odwinąć.] ◊ fut [1 sg odwinę.] ◊ 3 sg odwinie (2). ◊ praet 3 sg m odwinął (1). ◊ imp 2 pl odwińcie (1). ◊ part praet act odwinąwszy (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu; poza tym XVIII w.: odwinąć się.

1. Zdjąć to, czym coś było owinięte (2):

odwinąć co [= owinięte] (2): Przydzie bárwierz do opráwowánia/ odwinie mu głowę/ á Pukárzewſki rzecże/ miły bárwierzu namniey mie thá ráná nie boli GórnDworz S8v [idem] WerGośc 252.

[Przen [co = owijające]: widzę żeś ty plaſtrzykiem twoim powikłał rzeczy/ żeby ćię nierozumiano: odwinę ia ten twóy Plaſtrzyk/ áby ćię wſzyſcy rozumieli. ŁaszczRecepta 73.]
2. Odgiąć (3):

odwinąć co czym (1): Item puſzką weſchpithalyu v szwyenthego Walenthego ognywo zlaczuſzką polowyczą noziczek odwynawſchi vkradl LibMal 1547/124v.

a. Odchylić szatę (2):

odwinąć co [część ciała] (1): Nie kriyćie członków/ podołków podwińćie/ [...] pierśi odwińćie: Iżby ku bićiu Otworzyſté miáłá Ręká wśćiekła GórnTroas 12.

odwinąć co [ubiór] z kogo [z siebie] (1): w thym odwinął ſukno s ſiebie/ vkazał ciáło gołe pełne ran śinych y krwáwych BielKron 107.

[odwinąć co [ubiór] od czego: tákież y ſzáty od nog trzebá odwinąć áby imi len nie był połaman Cresc 1571 188.]

Synonimy: 2. odgiąć, odwieść.

Formacje współrdzenne cf 2.WIĆ.

ZZa