[zaloguj się]
[pdf]

ODWŁOCZNY (3) ai

Oba o jasne.

Fleksja
sg
mNodwłoczny fN
G Godwłocznéj
pl
A subst odwłoczn(e)

sg m N odwłoczny (1). ◊ [f G odwłocznéj.] ◊ pl A subst odwłoczn(e) (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

Odłożony lub odkładany na inny termin (3):
a. Często odkładany, dający się odłożyć (o sprawie sądowej); dilatorius, moratorius, moratus, prorogativus Cn (3):

W połączeniu szeregowym (1): Bo táki ſąd Bozki ieſt rzadki/ nierychły/ odwłoczny/ pełny miłośierdźia y zániechánia/ y vbliżenia ſpráwiedliwośći SkarKaz 2b.

Wyrażenia: »odwłoczne prawo« (1): Pzytym [!] v ſądow twoich ma być táka ſpráwá/ Aby nikt nie nárzekał ná odwłoczne práwá. Prot D3v.

»odwłoczny (jest) sąd« [szyk 1:1] (2): Bo mnimaćie żeby was ludźie oſławili/ Kiedy wam prawdę mowią/ y wáſze nierządy/ Gánią nie pochlebuiąc/ y odwłoczne ſądy. Prot A2v; SkarKaz 2b.

b. [Za późny:

W przeciwstawieniu: »prędki ... odwłoczny«: zgołá rychléy pomocy prędkiéy trzebá/ niż rády odwłocznéy MalaspJan H3v (Linde).]

Cf NIEODWŁOCZNY

ZZa