[zaloguj się]
[pdf]

ODWOŁAWAĆ (8) vb impf

Oba o oraz drugie a jasne, pierwsze a pochylone.

Fleksja
inf odwoławać
indicativus
praes
sg
1 odwołåwåm
2 odwołåwåsz
praet
sg
3 m odwołåwåł

inf odwoławać (1). ◊ praes 1 sg odwołåwåm (5). ◊ 2 sg odwołåwåsz (1). ◊ praet 3 sg m odwołåwåł (1).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

1. Cofać swe poprzednie wypowiedzi, poglądy, orzeczenia; retractare Vulg; recantare, recinere, retexere Mącz (4): Recino vel recanto, Odwoławam. Mącz 33d.

odwoławać co (1): Vpad pewny ieſt cżłowiekowi [...] ſluby odwoławáć. Leop Prov 20/25.

Ze zdaniem dopełnieniowym [zawsze: zaimek względny] (2): potym othrzeſzwyawſzy ſzlubył kſyąſzky o yey czyſtym począczu ſlozycz gdzye douodzyl yſz bez grzechu początha a odwolaua (Popr) 1 (–) Czo był przed tym kazał PatKaz I 11v; Mącz 454a.

2. Wzywać z powrotem; avocare, revocare Mącz (3): Avoco, Odziwam/ odwoławam/ odwabiam Mącz 504c.
Zwrot: »odwoławać zaś [kogo skąd]« (1): Revoco, Odzywam odwoławam záś/ wrácam kogo zkąd. Mącz 505b.
Przen [kogo ku czemu] (1): Ad quae exempla me revocas? Co zá ku przikłádóm mie ciągnieſz/ odwoławaſz? Mącz 505b.
*** Bez wystarczającego kontekstu (1): Retracto, Vſtáwicznie zápowściągam/ zádzierżawam też odwoławam. Mącz 462b.

Synonimy: 2. odzywać, wracać.

Formacje współrdzenne cf WOŁAĆ.

Cf ODWOŁAWAJĄCY

MM