[zaloguj się]
[pdf]

ODYNIEC (1) sb m

odyniec, [jedyniec].

o z tekstów nie oznaczających ó; oba e jasne,

Fleksja
sg pl
N odyniec, jedyniec
G odyńc(o)w

sg N odyniec, [jedyniec]. ◊ [pl G odyńc(o)w.]

Si stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.

1. Samiec dzika lub żubra żyjący poza stadem: [Rozkopał ią [winnicę] dźiki wieprz z láſá: á iedyniec [singularis ferus; oſobliwy zwierz Leop] ſpáſł ią. WujBib Ps 79/14 (Linde).]

W porównaniu: ktho tego [przyjaciela] nie ma/ [...] ieſt [...] iáko on zubr odyniec co go od ſiebie ſtádo wybije RejZwierc 88v.

2. [Pojedyncza sztuka w odróżnieniu od przedmiotów liczonych na pęczki itp.: w tim wozie wzieto dwadziesczia y sescz sorokow soboli. W drugim woszie wzięto pieczdziesiath soboli odinczow CorfusDocum 1546 nr 57.]

MM