[zaloguj się]
[pdf]

ODZIEMNY (2) ai

Wymowa: od-ziemny.

o oraz e jasne.

Fleksja
sg
mNodziemny fNodziemnå
I Iodziemną
pl
N subst odziemn(e)
G odziemnych

sg [m N odziemny.] ◊ f N odziemnå (1). ◊ I odziemną (1). ◊ [pl N subst odziemn(e). ◊ G odziemnych.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Sięgający ziemi; dolny; imus, internus Cn (2): [Odźiemny/ Inferior, interior. Volck Ooo3v.]
a. O ubiorze: długi do ziemi (2):
Wyrażenia: »odziemna koszula« (1): Castula, Palliolum quo puellae nudae infra papillas praecingebantur, Odziemna niewieśćia koſzulá. Mącz 40c; [Supparum Weiberhembde Cziaſſnochá/ ábo Odźiemna koſzulá ArtNom L7v; InwMieszcz 1594 nr 278, 293, 294, 1595 nr 298].

»odziemna suknia« (1): Tunicam instaurare adversus Hyemem, Opátrzić ſie odziemną [możliwa też lekcja: odzimny ‘przeznaczony na zimę’] ſuknią. Mącz 171b.

Synonimy: odspodni, odspodny; »odziemna koszula«: ciasnocha, odziemnica.

MM