[zaloguj się]
[pdf]

ODŻYWIENIE (3) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é lub oznaczają niekonsekwentnie; o prawdopodobnie jasne (tak w od-); końcowe e pochylone.

Fleksja
sg
N odżywienié
G odżywieni(a)
A odżywieni(e)

sg N odżywienié (2); -é (1), -(e) (1). ◊ [G odżywieni(a).] ◊ A odżywieni(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. odżywić.

I. Rzeczownik od „odżywić”: Nakarmienie, wyżywienie (2): Refectus – Odzywienię, ochłodzenię, poſielienię. Calep 904a.

odżywienie kogo (1): to coby w onym opilſtwie miáło márnie zginąć/ áby ſię to ná odżywienie vbogich obroćiło WerGośc 270.

II. Rzeczownik od „odżywić się” w nie zaświadczonym u nas znaczeniu: Powrót do życia, zmartwychwstanie (1):
Przen: Zbawienie, życie wieczne [czyje = kogo] (1): A toć ieſt odżywienie náſze/ á toć ieſt ocżekawánie náſze tych przyſzłych rádośći náſzych á tych ſtolic náſzych. RejAp [169].
a. [O ziarnie: Gdy ziarno pſzenicżne [...] będzie w ziemię wrzuczono/ kthore widziſz iż martwe było/ ani gdyby było nieokazało ſwego odżiuienia/ by było wziemię niewrzuczone/ ktore potim [...] poda zſiebie piruej nadobną zieloną trawkę/ potim zdziebłko/ potym kłoſek/ a ſtąd ſie okazuie ożiwienie iego. RejKat 80.]

Cf ODŻYWIĆ

LWil