Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OFFERTORYJA

Następne hasło: [OFFICYJALSKI] »

OFFERTORYJUM (4) sb n

Oba o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w offeltorzyjny).

Fleksja

	pl
A	offertoryjå
inne	sg L (indecl) - offertoryjum

[sg L (indecl) offertoryjum.] ◊ pl A offertoryjå (4).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Znaczenia

1. Wiersz z psalmu lub jakieś zdanie dostosowane do uroczystości danego dnia, odmawiane w czasie każdej mszy przed czynnością ofiarowania chleba i wina (2)
2. Zwyczaj przynoszenia przez wiernych do kościoła darów na ofiarę (2)

1. Wiersz z psalmu lub jakieś zdanie dostosowane do uroczystości danego dnia, odmawiane w czasie każdej mszy przed czynnością ofiarowania chleba i wina (2): KrowObr 195v; ten [papież Celestynus] vſtáwił w kościele Pſalmy ſpiewáć y mowić Introity/ Grádały/ Ofertorya we mſzy. BielKron 159v; [A moze teſz ſkoſcziola vinicz po offertoriu^m na raney y vielkiey mſzy. StatNorb 155].

2. Zwyczaj przynoszenia przez wiernych do kościoła darów na ofiarę [ofiara kościelna, którą lud daje – offertorium Cn] (2): Then zwytzay do tego tzáſu ieſztze trwa kiedy ludzie ná Wielkęnoc y ná inne tzáſy ty offertorya kxiężey znaſzáią/ Szołdry/ kołatze/ obártuchy/ y kiełbáſy KrowObr 196, 196.

Cf OFFERTA, OFFERTORYJA

LWil