[zaloguj się]
[pdf]

ROZKRAJAĆ (1)vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); pierwsze a jasne.

Fleksja
praet
sg
3 m rozkrajåł
imperativus
sg
2 rozkr(a)j

[praet 3 sg m rozkrajåł.] ◊ imp 2 sg rozkr(a)j.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. rozkroić.

1. Rozciąć, pociąć na kawałki [co]: roſkray gi [kostywał] ſzyroko á omocż w winie, przykładay na priſzcż. FalZioł V 71v.
2. [Pociąć na części i rozdać [co miedzy kogo]: niech ſię [...] ſpyta/ co za tę kanonizácyą wydał/ wiele łokći złotogłowu/ wiele inſzych koſztownych máteriy miedzy kárdynały roſkráiał/ wiele pieniędzy gotowych rozſypał. BronApokr 263.]

Formacje współrdzenne cf KRAJAĆ.

Cf ROZKRAJANY

SBu