[zaloguj się]
[pdf]

OFIAROWNY (5) ai

-f- (4), -ff- (1).

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
sg
mNofiarowny
Aofiarowny
Lofiarown(e)m

sg m N ofiarowny (1). ◊ A ofiarowny (3). ◊ L ofiarown(e)m (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Przymiotnik od „ofiara” (5):
a. Od znacz. ‘ceremonia złożenia daru bóstwu’ (4):
α. W judaizmie Starego Testamentu: Składany na ofiarę (3): iáko [Dawid] wſzedł do domu Bożego/ y chleb pokłádny (marg) chleb ofiárowny (–) iadł: ktorego ſię mu nie godźiło ieść WujNT Matth 12/4, s. 132 marg, 213 marg.
β. W kultach pogańskich: Dokonujący ofiary (1): Popa, Który bydlętá y ine zwierzętá ku ofiárowániu przedáwał/ ofiárowny rzeźnik. Mącz 312b.
b. Od znacz. ‘dar’ (1):
Wyrażenie: »ofiarowny list« = dedykacja (1): Iakie podobieńſtwo pieca do ſtogu? álbo mytniká do iáwnogrzeſznika? (marg) Do Krolá Auguſtá woffiárownem liśćie. (–) BudNT przedm c3.

Cf OFIARNY

AŻ