[zaloguj się]
[pdf]

OFIARUJĄCY (8) part praes act

-f- (7), -ph- (1).

o prawdopodobnie jasne (jak w ofiara); a jasne.

Fleksja
sg
mNofiarujący
Dofiarując(e)mu
Iofiarującym
pl
N m pers ofiarujący

sg m N ofiarujący (2). ◊ D ofiarując(e)mu (2). ◊ I ofiarującym (2). ◊ pl N m pers ofiarujący (2).

Sł stp: ofierujący s.v. ofiarować, Cn brak, Linde XVII w. s.v. ofiarować.

Składający ofiarę rytualną Bogu lub bóstwu; expians, immolans, sacrificans PolAnt (8):
A. W kulcie Bogu judeo-chrześcijeńskiego (7):
Wyrażenie: »kapłan ofiarujący« (1): wſzakoż też może ſlużyc [ten psalm] wſzelkiemu kapłanowi ophiaruiączemu v ołtarza WróbŻołt G3.
a. W judaizmie Starego Testamentu (4):
Wyrażenie: »kapłan, ofiarownik ofiarujący (ofiarę)« (1:1): Ofiárownik ofiáruiący (ofiárę) [sacerdos expians] zá grzech ieść ią będzie ná mieyſcu świętym BudBib Lev 6/26; A iſz był pirworodny ſyn/ był kápłanem ofiáruiącym y náucżáiącym inną bráćią. SkarŻyw 269.
α. W funkcji rzeczownika (2): BibRadz Zach 14/21; Ofiárá z rzecży nieſpráwiedliwie nabytych/ ieſt ku pośmiewiſku Ofiáruiącemu BudBib Eccli 34/20.
b. W chrześcijaństwie (2):
α. Odprawiający mszę św. (1):
Wyrażenie: »kapłan ofiarujący« (1): gdyż káżdemu wiernemu wolno iey [mszy] ſłucháć/ y z Kápłanem ofiáruiącym dobrodźieyſtwá Páná Chriſtuſowe rozmyśláć y vwáżáć WujJud 226.
β. W wyrażeniu przenośnym: »ofiarujący ofiary serc« (1): náyduią ſię w tym to Kośćiele ſzcżerzy á prawdźiwi ſłudzy/ ofiáruiący w pokorze ofiáry ſerc ſwoich ReszPrz 26.
B. W odstępstwach od judaizmu zawierających elementy pogańskie (1): ieſzcże lud ofiárował y kádził ná wyſzkach (marg) wł: ieſzcże lud ofiáruiący y kurzący. [...] (–) BudBib 4.Reg 12/3.

Synonim: obiatujący.

Cf OFIAROWAĆ

AŻ