[zaloguj się]
[pdf]

OGŁOSIĆ SIĘ (7) vb pf

się (5), sie (2).

Oba o jasne.

Fleksja
praet
sg pl
3 m ogłosił się, ogłosieł się m pers
f ogłosieła się m an
n ogłosiło się subst ogłosiły się

praet 3 sg m ogłosił się (1), ogłosieł się (1) Diar (1:1). ◊ 3 sg f ogłosieła się (1). n ogłosiło się (3). ◊ 3 pl subst ogłosiły się (1).

Sł stp s.v. ogłosić, Cn s.v. ogłaszam, Linde bez cytatu s.v. ogłosić.

1. W funkcji zwrotnej: Oznajmić coś o sobie, podać do wiadomości (2):

ogłosić się komu czym [= z czym] (1): Krol JM jeśliże co z tym nieprzyjaciołem swem zacząć ma, jakuż słusznie musi i już się tym inym chrzescijańskiem panom ogłosił [...] Diar 27.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): iż najwięcszy nieprzyjaciel chrześcijanom Turek w sąsiedztwie nam wszem został w Węgrzech ktory tak się ogłosieł, że na przyszłe lato ze wszyćką mocą swą ciągnie Diar 23.

2. W funkcji biernej lub samoistnej: Zostać podanym do wiadomości; stać się powszechnie wiadomym, wyjść na jaw; renuntiarus (est) Cn (5): [Timoklia] poczęłá nań wálić kámienie ták gęſté/ [...] áż go práwie w źiemię wbiłá. Co gdy ſye názáiutrz ogłośiło/ poimano Timoklią/ y wiedźiono przed Królá. KochWz 140; zeiakosię skoro ogłosieła Coronatia WKM, [...] nie takiego od niegosię nie działo coby słusznie WKM obrazac miało ActReg 107.

Ze zdaniem podmiotowym (1): Tedy ſię to po wſzytkim świećie ogłośiło/ [...] iſz táki á táki cżłek/ buduie ná gorze korab/ dla potopu SkarŻyw 270.

Zwroty: »jawnie się ogłosić« (1): Ośwyeć nędzne ocży moye by yáśnye pátrzyły/ Ná ty dziwne ſpráwy twoye ktore ſie zyáwiły/ A w zakonye ſwyętym twoim yáwnye ogłośiły. LubPs aa5.

»po wszytkim się świecie ogłosić« (2): Kazánie Noego po wſzytkim ſię świećie ogłośiło. SkarŻyw 270 marg, 270.

Formacje współrdzenne cf GŁOSIĆ.

AL