Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [OGORZAŁOŚĆ]

Następne hasło: OGORZEĆ »

OGORZAŁY (4) part praet act

Oba o oraz a jasne.

Fleksja

sg
m	N	ogorzały	f	N	ogorzałå
	A			A	ogorzałą
	I			I	ogorzałą

sg m N ogorzały (2). ◊ f N ogorzałå (1), [ogorzała cf OGORZEĆ praet 1 sg f]. ◊ [A ogorzałą.] ◊ I ogorzałą (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w. s.v. ogorzeć.

Znaczenia

1. Opalony, śniady, ściemniały od słońca (2)
2. Dobrze wysmażony, przypalony (1)
3. Osmalony, opalony od ognia (1)

1. Opalony, śniady, ściemniały od słońca; insolatus, torridus Mącz; decolor, praeustus, solatus Cn (2): Insolatus, Ná słońcu vſchły opalony/ ogorzáły. Mącz 398d; [ogorzáły/ Adustus, coloratus. Volck Ooo4v].

Wyrażenie: »ogorzała twarz« (1): Torrida facies, Opalona/ ogorzáła twarz. Mącz 459d.

2. Dobrze wysmażony, przypalony (1): gdy ciepły kąſek á práwie od ogniá/ Zaſz nie lepſzy niżli on/ co w kotle mokł do dniá. Z ogorzáłą piecżenią która bárzo zdrowa/ Ná wirzchu by ſkorupá á we wnątrz ſurowa. RejWiz 14v; [Staszko potem nasz wyrwie pod pazuchą Jakąś grzaneczkę ogorzałą, suchą. Co mu ją któras Haleńka podała Otwin(?)Erot 26].

3. Osmalony, opalony od ognia (1): Elichnium, Knot ogorzáły. Mącz 201d.

Cf OGORZEĆ, OGORZONY

KŁ