[zaloguj się]
[pdf]

OGORZEĆ (5) vb pf [i impf]

Oba o oraz e jasne.

Fleksja
inf ogorzeć
praet
sg pl
1 f -m ogorzała m an
3 m ogorzåł m pers
n subst ogorzały

inf ogorzeć (3). ◊ fut i praes [1 sg ogorzeję.] ◊ 3 sg ogore (1). ◊ praet 1 sg f -m ogorzała (1) [może N sg f od OGORZAŁY]. ◊ [3 sg m ogorzåł. ◊ 3 pl subst ogorzały.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w. (z Cn).

1. Opalić się, nabrać brązowej barwy od słońca; colorari sole Mącz, Cn; decolorari sole Vulg; solis ardore torreri Mącz; decolorari ex albo Cn (5): Solis ardore torreri, Ogorzeć. Opaláć ſie ná słońcu. Mącz 15b, 60b; Kto też leży pod ſłońcem nie zákriwſzy ſie pewnie ogorzeć muśi. RejZwierc 91v; lichwiarz [...] Nie ogore/ nie zmárznie/ ná polu nie zmoknie: Otworzywſzy kwáterę śiedzi ſobie w oknie. KlonWor 78; [Ogorzeię/ Aduror, coloror. Volck Ooo4v].
Zwrot: »ogorzeć od słońca« (1): Niebácżćież ná to żem ſmiáda/ boćiem ogorzáłá od słońcá [decoloravit me sol] Leop Cant 1/5.
2. [Przypalić się od ognia lub słońca: Noc y dzień w onym wielkim ogniu [...] byli: á włos ná nich ieden nieogorzał. SkarŻyw 145; przetoż theż iemu [Ikarowi] ſkrzydłá ogorzáły/ y w morſką głębokość vpadſzy/ záginął. GilPos 127.]

Formacje współrdzenne cf GORAĆ.

Cf OGORZAŁY, OGORZENIE

KŁ