[zaloguj się]
[pdf]

ROZKUDŁAĆ (2) vb pf [i impf]

pf (2), [impf (praes)].

o oraz a jasne.

Fleksja
inf rozkudłać
indicativus
fut
sg
1 rozkudłåm

inf rozkudłać (1). ◊ [praes 1 sg rozkudłåm.] ◊ fut 3 sg rozkudłå (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w. s.v. rozkudlić.

(Roz)burzyć (o włosach) (2): [Rozkudłam/ Hirsutum facio. rozkudłany/ Hirsutus, horridus, incomptus. Volck Xxx4v.]
Zwrot: »rozkudłać włosy« [w tym: komu (1)] = comas arrigere Mącz (2): Mącz 350a; Druga [przyjaciółka] ſie do niey [pani młodej] rzući/ roſkudła iey włoſy BielSat D2v.

Formacja współrdzenna: rozkudłać się.

Cf ROZKUDŁANY

SBu