[zaloguj się]
[pdf]

OJCZYM (14) sb m

ojczym (13), ojtczym (1) Mymer1, [oczym (?)].

o prawdopodobnie jasne (tak w ociec).

Fleksja
sg pl
N ojczym
D ojczymowi
A ojczyma ojczymy
I ojczym(e)m

sg N ojczym (7). ◊ D ojczymowi (2). ◊ A ojczyma (1). ◊ I ojczym(e)m (3). ◊ pl A ojczymy (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) w.

Mąż matki w stosunku do jej dzieci z poprzedniego małżeństwa; vitricus Murm, Mymer1, BartBydg, Mącz, Calep, JanStat, Cn; semipater Cn (14): Murm 168; Vitricus. Styffuater. Oytczym [Oyczym Mymer2]. Mymer1 38v; Vitricus, est qui uxorem, ex viro alio filium vel filiam habentem, duxit, est maritus meae matris, sed non pater meus, oiczym BartBydg 252b; Oyczym/ Mąż wtory moiey Mátki. GroicPorz gg4v; Mącz 500b; ktory [zwyczaj] to w ſobie ma/ że y pásierbiętá Oycżymy názywáią Oycámi ſwymi. CzechRozm 159v, 160; Calep 1131a; SarnStat 599.

ojczym komu (1): Gdyż wedle Wátáblá Fráncuzá nie był Nátán syn Dawidów/ ále mu tylko Dawid był oycżymem. CzechRozm 150v.

ojczym czyj (2): LibMal 1546/117v; zapłaćili, temuż Marćinowi Tokarskiemu Wlaſnemu Oicżymowi tak zgrunthu, iako, i zewsżitkkich [!] ruchaiąćich rzecży ZapKościer 1581/19v; [Przed nami vpelną radą [...] przystapila g[es]t przed nas Zophia z oczymem swym Pyotrem ProtokWoźnik 1549 nr 94.]

Przen (2): A właſnym ieſt [Bóg Ojciec] Oycem nie tylko onego ſámego [Pana Jezusa]: ále też y náſzym/ choćiaſmy my ſą przyſpoſobionymi. Abowiem gdyby on nie miał być właſnym Oycem náſzym/ tedyby muśiał być oycżymem CzechRozm 61, 61.

[W przeciwstawieniu: »ociec ... ojczym«: Rzecżpoſpol: náſzę ták miey ná dobrey piecży iáko y Litewſką: á oycem nam bądź nie oycżymem. BielKron 1597 416 (Linde).]

MP, ZCh