« Poprzednie hasło: OKARMIAĆ | Następne hasło: OKARMION » |
OKARMIĆ (2) vb pf
o prawdopodobnie jasne (tak w o-); a pochylone.
Fleksja
inf | okårmić |
---|
inf okårmić (1). ◊ fut 3 sg okårmi (1).
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.
Znaczenia
Dać jeść do sytości, przekarmić [kogo, co (żywotne)] (2): Wierę the pſy okarmić muſiano/ iż niedźwiedźia bráć niechczą GórnDworz R8v.
Szereg: »okarmić, opoić« (1): Toć ieſt Zárłok on hetman/ co też dziwy broi/ Kiedy ſwoie kochánki okarmi opoi. RejWiz 169.
Formacje współrdzenne cf KARMIĆ.
Cf OKARMION
MM