« Poprzednie hasło: OKAZOWANIE | Następne hasło: OKAZOWANY » |
OKAZOWANIE SIĘ (4) sb n
Teksty nie oznaczają ó oraz é; oba o prawdopodobnie jasne (tak w okazowanie); oba a jasne.
sg | pl | |
---|---|---|
N | okazowani(e) się | okazowaniå się |
L | okazowániu się |
sg N okazowani(e) się (1). ◊ L okazowániu się (2). ◊ pl N okazowaniå się (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
okazowanie się komu (2): ácżkolwiek wſzytkim oſobam [boskim] należą apparitiones, to ieſt okázowánia ſię ludźiam/ w obcey poſtáći [...] Wſzákoż Bogu oycu właśniey CzechEp 181. Cf okazowanie się komu przez kogo.
okazywanie się komu przez kogo (1): O Aniołách: to ieſt/ o rozmáitym okázowániu ſie Syná Bożego przez Anioły Oycom ſtárym CzechRozm Av.
okazowanie się czyje [G sb i pron] (2): CzechRozm Av; Mowi ták [...] Iż ſyn Boży był w ſtárym zakonie/ y vmawiał ſię z oycámi: Lecż nie oblicżnie á iáwnie/ [...] ále in apparitionibus [...]. Ieſliby to byłá prawdá/ [...] żeby to tám miał być Chriſtus ſyn BOży/ ázażby to tákowe iego okázowánie ſię/ mowienie/ iedzenie/ pićie [...] nie było/ iáśnieyſze w wielu rzecżách/ niż pod nowym Teſtámentem CzechEp 185.
Synonim: a. aparycyja.
MM