Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OKAZOWANIE SIĘ

Następne hasło: OKAZUJĄCY »

OKAZOWANY (5) part praet pass impf

Oba o oraz oba a jasne.

Fleksja

sg
f	N	okazowanå	n	N	okazowan(e)

pl
N	subst	okazowan(e)

sg f N okazowanå (1). ◊ n N okazowan(e) (1). ◊ pl N subst okazowan(e) (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI(XVIII) w. s.v. okazać.

Znaczenia

1. Pokazywany (3)
- a. Robiony na czyichś oczach, demonstrowany (o widowiskach) (2)
- b. Objawiany w sposób nadprzyrodzony (1)
2. Udowadniany, wykazywany, wiarygodnie potwierdzany (1)
3. Wyświadczany przez kogoś (1)

1. Pokazywany (3):

a. Robiony na czyichś oczach, demonstrowany (o widowiskach) (2): Tragoedia, Stároſwiecki wymysł ſpráwowánia gier/ w które známienitych ludźi [...] oſoby bywáły w wodzone/ ych ſpoſoby y obyczáye były okázowáne Mącz 460c.

okazowany w czym (1): Fabuła praetextata. Comedie w których ſpráwy á obyczáye wielkich pánów i ich paniąt bywáyą okázowáne. Mącz 453d.

b. Objawiany w sposób nadprzyrodzony (1):

Wyrażenie: »pod figurami okazowany [komu]« (1): iż ty dziwne táiemnice Páńſkie też pod dziwnemi figurámi temu to Ianowi s. okázowáne były RejAp 2v.

2. Udowadniany, wykazywany, wiarygodnie potwierdzany [czym] (1): Záprawdęć śláchectwo ma być okázowáne [declaranda est] ſpráwámi ModrzBaz 50v.

3. Wyświadczany przez kogoś [komu] (1): wáruiąc ſie [...] tákże y thego áby nie byłá więtſza ſzcżodrobliwość niż tego then ieſt godzien/ komuby miáłá być okázowána. Phil F3.

Cf OKAZOWAĆ