Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OKAZUJĄCY

Następne hasło: OKAZYJA »

OKAZUJĄCY SIĘ (6) part praes act

się (3), sie (3).

o prawdopodobnie jasne (tak w okazujący); a jasne.

Fleksja

sg
m	N	okazujący się	f	N	okazującå się
	G			G	okazując(e)j się

pl
A	m pers	okazując(e) się

sg m N okazujący się (1). ◊ f N okazującå się (2). ◊ G okazując(e)j się (2). ◊ pl A m pers okazując(e) się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Stający się widocznym, dający się widzieć (5)
- a. Objawiający się w sposób nadprzyrodzony (1)
- b. Tworzący się, powstający (1)
2. Popisujący się (1)

1. Stający się widocznym, dający się widzieć; parens Vulg (5):

okazujący się gdzie (3): Bo iáko Ezáiaſz piſze o kroleſtwie Páná Kryſtuſowym: Iż [...] sſthánie ſie iáko [...] cień ſkáły okázuiącey ſie w opuściáłey zyemi. RejPos 312v; [królestwo boże] nie ieſt ná ludzkich wymyſlech záłożone á fundowáne: ále iáko oto Prorok s. przypomina/ iż ieſt iáko mocna ſkáłá okázuiąca ſie nád zyemią. RejPos 313, 312v.

a. Objawiający się w sposób nadprzyrodzony (1):

Wyrażenie: »w personie [czyjej] okazujący się« (1): ták/ że Anioł w perſonie Bożey okázuiący ſię/ chodził ták w kſztałćie ludzkim CzechEp 262.

b. Tworzący się, powstający (1):

W przeciwstawieniu: »okazujący się ... niszczejący« (1): Bo coż ieſt żywot wáſz? Párá ieſt okázuiąca ſię ná máły czás/ á po tym niſzczeiąca WujNT Iac 4/14[15].

2. Popisujący się (1): Bo oni co niepotrzebnie mowiąc cżás trawią/ więcey máią być pocżytáni zá Sophiſty prozno śię okázuiące [iudicandi sunt] niżli zá wymowce ModrzBaz 28v.

Cf OKAZOWAĆ SIĘ