[zaloguj się]
[pdf]

OKORZENIĆ (4) vb pf

Teksty nie oznaczają ó oraz é; oba o prawdopodobnie jasne (tak w o- oraz okorzeniać).

Fleksja
inf okorzenić

inf okorzenić (3). ◊ fut 3 sg okorzeni (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Dodać przypraw korzennych do potraw (4):

[okorzenić co: Páni mátko/ macie przyſć do kuchnie okorzenić ryby. Wokabul 1539 O5.]

okorzenić czym (3): Też w teyże niemocy dobrze ieſt warzyć kapłona/ albo kokoſz [...]: warz że ie w wodzie/ potym okorzenić korzeniem ſerdecżnem, iako muſzkatowem kwiatem, Cinamonem FalZioł V 67v; Może też opłokawſzy płucza wilcże winem cżiſtem, potym ie vwarzić z ſiekawſzy na bigos y okorzenić pieprzem/ Imbierem/ gwozdziki/ ſzafranem FalZioł V 76, V 67v.

Przen [co czym] (1): Ktoremu [Skanderbegowi] poſłał [Amurat] ná znák wielkośći ſwoiego/ Ludu wielki wor máku nieprzelicżonego. [...] Ná co mu záś odeſłał garść pieprzu gorżkiego. Y tym poſelſtwem że gárśćią pieprzu okorzeni/ Wor máku CzahTr F3v.

Formacje współrdzenne cf KORZENIĆ.

Cf [OKORZENIENIE]

LWil (i KŁ)