[zaloguj się]
[pdf]

OKOWANIE (1) sb n

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w okować); a jasne.

Fleksja
sg
G okowani(a)
I okowanim
inne sg N w funkcji G - okowani(e)

sg [N w funkcji G okowani(e). ◊ G okowani(a).] ◊ I okowanim.

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

1. Podkucie konia: á przeto niż tákiégo koniá kowáć daſz/ [...] weźmi miodu iárzęcégo/ łoiu kozłowégo/ [...] tymże róg pomázuy ćiepło/ [...] czyń thego tydźień przed okowánim SienLek 176v.
2. [Obicie metalową blachą, przybicie do czegoś metalowego umocnienia [czego]: Mathiss fabro ab okowanye campane et aliis: mrc. 5. CracArtific 1530 nr 1325; blacha wielka ktora ma bicz pod Rudlem od okowanÿa wszistkich putek na ktorih ssą Mastÿ przÿwindowane tho wsistki thedy wazilo pul osma schifuntha RejestrBudGal 49, 49.]

Cf OKOWAĆ

LWil (i KŁ)