Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: (OKRĄGLEĆ)

Następne hasło: OKRĄGŁAWY »

[OKRĄGLUCHNY ai

o prawdopodobnie jasne (tak w okrągły).

Fleksja

sg
m	N	okrągluchny	f	N	okrągluchnå
	A	okrągluchny		A

pl
N	subst	okrągluchn(e)
A	subst	okrągluchn(e)

sg m N okrągluchny. ◊ A okrągluchny. ◊ f N okrągluchnå. ◊ pl N subst okrągluchn(e). ◊ A subst okrągluchn(e).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.

Znaczenia

[Intens. od „okrągły”]
- a. [Od znacz. ‘kolisty, mający podstawę kolistą’]
- b. [Od znacz. ‘kulisty, wypukły’]

Intens. od „okrągły”:

a. Od znacz. ‘kolisty, mający podstawę kolistą’: Okrągluchny ten wszytek dom [Koloseum] na placu bardzo pięknym. RywKsięgi 118.

b. Od znacz. ‘kulisty, wypukły’: [chameleont] oczy ma wypukłe, okrągluchne RadzPodróż 117.

Hipokor.: O! jako był gładki brzuszek pod jej [Korynny] piersiczkami, Okrągluchny też zadeczek, żebreczka z boczkami! Otwin(?)Erot 39; Weźmi vpráwioney gárncżárſkiey gliny białey/ czyńże okręgluchne źiarnká máłe y wielkie SienHerb 597b, K3#d (Linde); á brodecżká okręgluchna z nieiákim wdzięcżnym wydrożeniem. AgrWirzb C2; [niewiasta ma] pierśi ſzyrokie á wynioſłe rowniuchno ciáłem przyodziane/ cycaſzki tężuchne/ brzuſzek okrągluchny/ boki miękućkie/ grzbiet rowniuchny á pomkły AgrWirzb C2.]