[zaloguj się]
[pdf]

OKROIĆ (4) vb pf

Oba o jasne.

Fleksja
inf okroić
imperativus
sg
2 okr(o)j

inf okroić (3). ◊ imp 2 sg okr(o)j (1). ◊ [part praet act okroiwszy.]

Sł stp brak, Cn s.v. obrywam co, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

Przeciąć czymś ostrym dookoła; abradere Mącz; circumcidere, praecidere Calag (4): Oberznąć/ et okroić. Circumcidere, praecidere. Calag 74b.
a. Obciąć, oberżnąć dookoła wierzchnią warstwę lub coś znajdującego się na powierzchni; detergere aliquid Cn [co] (2): [iż náśienie álbo pecki tákowe lepiey wyraſtáią/ gdy ſáme będą w źiemię wśiane/ niżli gdyby ie ſpołem wſádźił nie okroiwſzy ćiáłá owocowego. Cresc 1571 59.]

okroić z czego (1): Distringere crustam panis, Okroić/ odbić skórę z chlebá. Mącz 421d.

Przen: Umniejszyć odbierając [komu] (1): Destringere et abradere aliquid bonis alicuius per translationem, Dobr cziych komu vyąć/ okroić mu ymienie. Mącz 421c.
b. Zrobić cięcie dookoła (1):

okroić czemu (zwierzęciu) czym (1): około kielców/ okroy mu puſzczádłem/ álbo oſtrym końcem nożowym SienLek 167.

[Zwrot: »[co] okroić ze wszech stron«: Tákowy wrzod naroſły okroiwſzy ze wſzech ſtron trzeba wyrznąć Cresc 1571 541.]

Formacje współrdzenne cf KRAJAĆ.

Cf OKROJONY

JDok