[zaloguj się]
[pdf]

OKUNEK (1) sb m

[okunek], okuniek a. okunek.

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w okuń oraz -ek).

Fleksja
sg pl
N okunek okunki, okuńki
G okunk(o)w, okuńk(o)w

[sg N okunek.] ◊ pl [N okunki a. okuńki.] ◊ G okunk(o)w a. okuńk(o)w.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Dem. od „okuń”: Item Cziſz y ynſchy zlodzieye przinyeſzli wyey dom nocznym obiczayem 8 karpi 5 okunkow LibMal 1554/186; [W tem jezierze ryby niewielkie okunki ławiają się czasu letniego ku wychowaniu zamkowemu. LustrMalb 1565 127; LustrPom 55, 146; LustrWpol I 155; Okun/ Perca. okunek et okunaſzek/ dimin: Volck Ppp].

Cf [OKUNASZEK]

JDok