« Poprzednie hasło: [OKUNNY] | Następne hasło: OKUP » |
OKUŃ (34) sb m
okuń (32), okoń (2), [okun a. okuń]; okoń Calep; okuń : okoń FalZioł (9:1).
Pierwsze o jasne; drugie o z tekstów nie oznaczających ó.
sg | pl | |
---|---|---|
N | okuń | okunie, okuny, okuni |
G | okunia | okuni(o)w, okuni |
D | okuniowi | |
A | okunia | okunie |
L | okuniu |
sg N okuń (17). ◊ G okunia (1). ◊ D okuniowi (2). ◊ A okunia (4). ◊ L okuniu (1). ◊ pl N okunie (5), [okuny a. okuni]. ◊ G okuni(o)w (1) FalZioł, okuni (1) RejZwierc. ◊ A okunie (2).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.
W połączeniach szeregowych (8): A z Ryb/ Morſkie gorſze niż Rzeczne/ á ktore przy kámieniu ſye chowáią/ iáko ſą Szczuki/ okunie/ Pſtrągi/ Loſoſye śliże y inne ryby tęgiego ćiáłá SienLek 7v, 6; Rybitw goni ſzcżukę/ ſzcżuká okuniá/ okuń też dławi nędzną płoćicżkę RejPos 331; RejZwierc 111; Tóż théż rozumiéy o Okuniu/ o Płoćicy/ o Vkliéy/ bo tho ſą właſné Ryby Stáwowé. Strum Q, H3v; Gdy ma Płoćicę/ Kleńcá/ Sżcżukę/ Liná. Kárp/ Okuń/ Káráś/ Kleſzcż mu nie nowiná KlonFlis B4; [W tem jezierze łowią się kleszcze, szczuki, płocice, okuny. LustrMalb 1565 137; Okun/ Perca. okunek et okunaſzek/ dimin: Volck Ppp].
JDok