[zaloguj się]
[pdf]

OKUPICIEL (4) sb m

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w o-); -ciél, -ciel-.

Fleksja
sg
N okupici(e)l
G okupici(e)la
I okupici(e)l(e)m

sg N okupici(e)l (2). ◊ G okupici(e)la (1). ◊ I okupici(e)l(e)m.

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Ten, kto wykupuje majątek; redimens PolAnt [w tym: czego (1)] (2): Gdy zvbożeie brát twoy/ y przeda oſiádłość ſwoię/ á przyidzie okupićiel iey/ bliſki iego/ tedy niech odkupi przedánie brátá ſwego. BudBib Lev 25/25, Lev 25/26.
2. Ten, kto ratuje, uwalnia; wybawca; redemptor PolAnt [w tym: czyj (1)] (2): Ták rzekl Iehowa okupićiel twoy y vtworzyćiel twoy z żywotá/ ia Iehowá czyniący wſzytko/ rośćiągam niebioſá ſam/ rozpośćieram ziemię ſobą. BudBib Is 44/24; BudNT Act 7/35.

Cf ODKUPICIEL

JDok