« Poprzednie hasło: OMAMIENIE | Następne hasło: OMAN » |
OMAMIONY (12) part praet pass pf
Oba o jasne, a pochylone.
sg | |||||
---|---|---|---|---|---|
m | N | omåmiony | f | N | omåmionå |
pl | ||
---|---|---|
N | m pers | omåmi(e)ni |
subst | omåmion(e) | |
G | omåmionych | |
D | omåmionym |
sg m N omåmiony (3). ◊ f N omåmionå (1). ◊ pl N m pers omåmi(e)ni (4). subst omåmion(e) (1). ◊ G omåmionych (1). ◊ D omåmionym (2).
Składnia dopełnienia sprawcy: omamiony od kogo (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w. s.v. omamić.
omamiony czym (4): Vkázuiąc ludźiom záwiedźionym y guſłámi Antychriſtowſkimi omamionym/ przećiwniki iego CzechEp 426, 98, 103; Drudzy prośbą, pochlebſtwem, ábo też zmyślonym/ Nabożeńſtwem biorą chleb ludziom omamionym KlonWor **.
W porównaniach (3): ieden Tátárzyn wyrwał ſie z chorągwią ná ktorey [...] byłá głowá ná wierzchu z brodą/ trzęſąc głową dym ſzpetny á ſtráſzliwy y ſmrodliwy z gęby puſzcżáłá ná Polaki/ ták iż ſie wſzytcy zdumieli iáko omamieni/ nic zſobą niemogli pocżąć (marg) Tátárzy Cżárownicy. (–) BielKron 360v; ktory ſie nád nię [nad jaskinią] náchylił zwłaſzcżá ſługa Apolinow/ był iáko omamiony bez ſmyſłu/ tám ſiedział ludziom odpowiedź dawáiąc ſpráwą cżárthowſką o przyſzłych rzecżách. BielKron 274, 435.
»omamiony i zniewolony« (1): A ieſli ktory przeſláduie [dla wiary]/ tedy ábo przenáięty od Papieża y inſzych kápłáńcow/ ábo ich cżárámi omamiony y zniewolony: mniemáiąc iż dobrze cżyni CzechEp 98.
Synonimy: oszukany, zawiedziony.
AK