Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OMANOW

Następne hasło: [OMARTWIAŁY] »

OMANOWY (22) ai

Oba o jasne; a pochylone (w tym 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja

sg
m	N	omånowy	f	N	omånow(a)	n	N	omånowo, omånow(e)
	G	omånowégo		G			G
	D	omånowému		D			D
	A	omånowy, omån(o)w		A			A
	I	omånowym		I			I
	L	omånow(e)m		L			L

sg m N omånowy (1). ◊ G omånowégo (7); -égo (1), -(e)go (6). ◊ D omånowému (1). ◊ A (attrib) omånowy (1) SienLek, omån(o)w (1) FalZioł. ◊ I omånowym (3). ◊ L omånow(e)m (1). ◊ f N omånow(a) (4). ◊ n N (attrib) omånowo (1), omånow(e) (1) FalZioł (1:1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

Przymiotnik od „oman” ‘Inula L.’ (22)
- a. Będący częścią omanu (18)
- b. Zrobiony z omanu (4)

Przymiotnik od „oman” ‘Inula L.’ (22):

a. Będący częścią omanu (18): warz korzeń Omanow s korzenie^m koſaćczowym a z naſieniem hanyżowe^m warzże thy rzecżi w winie z wodą FalZioł I 44b; Wino w ktorim by wrzało to korzenie omanowo s cinamonem á z gałganem/ potwierdza żołądek mdły y ſercze poſila FalZioł I 44c; vcżyń z tego iakoby plaſtr na liſcie bzowem/ albo omanowem/ albo chrzanowym/ to przykładay na bolącżkę. FalZioł V 71, I 44b, c, 124d, 125b, II 17b (11); Ná párchy końſkié. [...] Weźmi korzénia omanowé^go/ warz ié w winie/ álbo w wodźie SienLek 180v; [Posłanek] ná wierzchołku żółty kwiát nośi/ podobny omanowému SienLek Yyyv, 73, 84v, 86v, 97, 134v.

W charakterystycznych połączeniach: korzeń (a. korzenie) (15) omanowy(-e), kwiat, list (2).

b. Zrobiony z omanu (4):

Zestawienia: [»omanowe [wyrabiane z omanu wielkiego] wino«: SienHerb 623b; Vinum Enulacticum Oland wein Omanowe Wino. ArtNom D4v.]

»wodka omanowa« [szyk 2:2] (4): OManowa wodka ieſt dobra na zaduch j na cięſzkoſć pierſi FalZioł II 9a, +5c, II 9a, 13d.

Synonim: allantowy.