![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [ROZŁADZONY] | Następne hasło: ROZŁAKOMIĆ SIĘ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
[ROZŁAKOMIĆ vb pf
a jasne; oba o prawdopodobnie jasne (tak w roz- oraz łakomić się).
Fleksja
| inf | rozłakomić |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | f | rozłakomiła |
inf rozłakomić. ◊ praet 3 sg f rozłakomiła.
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.
Znaczenia
Wzbudzić i rozpalić chęć, apetyt:
rozłakomić kogo do czego: álić idzie Zołdan z páłacu ſwego: záświeći ſie mu przed ocżymá robotá wydworna/ klenoty koſztowne: mniema żeby to kupiec rozſtáwił/ chcąc Krolá do kupná rozłákomić. HistFort H6v.
W przen:
Zwrot: »myśl rozłakomić« = zapragnąć: Z tych zdradnych słów [wypowiedzianych przez węża – szatana] niewiasta [tj. Ewa] wnet się zapaliła I z żądzej złotych jabłek myśl rozłakomiła. StryjPocząt 44.
Formacje współrdzenne cf ŁAKOMIĆ SIĘ (Errata).]
PP