[zaloguj się]

[ROZŁAKOMIĆ vb pf

a jasne; oba o prawdopodobnie jasne (tak w roz- oraz łakomić się).

Fleksja
inf rozłakomić
praet
sg
3 f rozłakomiła

inf rozłakomić.praet 3 sg f rozłakomiła.

stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Wzbudzić i rozpalić chęć, apetyt:

rozłakomić kogo do czego: álić idzie Zołdan z páłacu ſwego: záświeći ſie mu przed ocżymá robotá wydworna/ klenoty koſztowne: mniema żeby to kupiec rozſtáwił/ chcąc Krolá do kupná rozłákomić. HistFort H6v.

W przen:
Zwrot: »myśl rozłakomić« = zapragnąć: Z tych zdradnych słów [wypowiedzianych przez wężaszatana] niewiasta [tj. Ewa] wnet się zapaliła I z żądzej złotych jabłek myśl rozłakomiła. StryjPocząt 44.

Formacje współrdzenne cf ŁAKOMIĆ SIĘ (Errata).]

PP