[zaloguj się]
[pdf]

OMUROWANY (4) part praet pass pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w o- oraz w -owany); a jasne.

sg m N omurowany (3). ◊ n N omurowan(e) (1).

Składnia dopełnienia sprawcy: omurowany od kogo.

Sł stp s.v. omurować, Cn, Linde brak.

Ogrodzony, obwarowany murem; muratus Calep (4): Muratus – Omurowani, Quod muros habet: hinc urbes muratae dictae: hoc est, muris circumdatae. Calep 682a; Permunitus – Dobrze opatrzoni omurowani. Calep 786a.
Wyrażenia: »mocno omurowany« (1): O tym kośćiele nieco nápiſzę/ [...] Ná wyſokiey ſkále leżał/ mocno od Zydow omurowány/ bo ij iuż byli przed thym pokáźili pogáni z Bábiloniey/ á wſzákoſz godzien był lepſzey opráwy y opátrzenia. BielKron 265.

»omurowane miasteczko« (1): Castrum – Grod, omurowane miaſteczko. Calep 170b.

Cf NIEOMUROWANY, OBMUROWANY, OMUROWAĆ

IM