[zaloguj się]
[pdf]

[ROZŁOMIENIE sb n

roz-, roſ-; -enie, -ęnie.

Teksty nie oznaczają é oraz ó; oba o prawdopodobnie jasne (tak w rozłomić).

Fleksja
sg
N rozłomieni(e)
G rozłomieniå
L rozłomieniu

sg N rozłomieni(e). ◊ G rozłomieniå. ◊ L rozłomieniu.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. rozłamać.

1. Podzielenie na części przez łamanie; przen: A częmuſz pomarli głodęm [cf Is 5/13]/ iſz ſię nie nauczili od pana Chriſtuſa/ rozłomić chleba ięczmięnnego/ tilko z wierzchu chleba pożiwaią/ Ale zupełnie doieść ſię s rzodku ſmacznego niemogą. (marg) Rozłomięnie chleba co znaczy. (–) ErazmNow 74v.
2. To, co zostało rozłamane: Iedząć go [chleb eucharystyczny] wprawdźie wierni ále go namniey nie rozrywáią: y owſzem po rozłamániu Sákrámentu/ cáły pod káżdą rozłomienia cżąſtką zoſtáie. WujPos 1590 274 (Linde s.v. rozłamać).
3. Odstępstwo od posłuszeństwa Bogu: Y rzekł áby potráćił ie [cf Ex 32/10]/ by beł Moizeſz wybrany iego nie ſtał w rozłomieniu [in confractione] przed oblicżem iego. PsKrak 1532 105/23; Glosy III 102/121.

Cf ROZŁOMIĆ]

PP