« Poprzednie hasło: OPANOWANIE | Następne hasło: OPANOWIENIE (?) » |
OPANOWANY (11) part praet pass pf
Oba o oraz oba a jasne.
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | opanowany | f | N | n | N | ||
G | G | opanowanéj | G | opanowanégo | ||||
I | I | opanowaną | I |
pl | ||
---|---|---|
N | m pers | opanowani |
subst | opanowané | |
G | opanowanych | |
A | m pers | opanowan(e) |
sg m N opanowany (1). ◊ f G opanowanéj (1). ◊ I opanowaną (1). ◊ n G opanowanégo (2); -égo (1), -(e)go (1). ◊ pl N m pers opanowani (1). subst opanowané (2); -é (1), -(e) (1). ◊ G opanowanych (2). ◊ A m pers opanowan(e) (1).
Składnia dopełnienia sprawcy: opanowany od kogo (3), opanowany kim (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s. v. opanować.
- 1. Wzięty, zagarnięty (7)
- 2. Ten, nad którym rozciągnięta jest czyjaś władza
(4)
- W przen (1)
W połączeniach szeregowych (5): á ieſliby wſzytkich y kożdéy rzeczy z oſobná vłápionéy/ náiechánéy/ opánowánéy/ ćiążánéy nie wróćił/ y z krzywd y z ſzkód vczynionych y z iáwnéy obrázy ſluſznéy nagrody [...] nie vczynił: tedy [...] klątwam Kośćielnym ma być podległy. SarnStat 897, 897, 1097, 1101 [2 r.].
Cf OPANOWAĆ
IM