Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OPARZELINA

Następne hasło: (OPARZNIONY) »

OPARZENIE (3) sb n

op- (2), opp- (1).

o oraz a jasne, pierwsze e jasne; -e z tekstu oznaczającego -é niekonsekwentnie.

Fleksja

	sg
N	oparzeni(e)
G	oparzeniå
A	oparzeni(e)

sg N oparzeni(e) (1). ◊ G oparzeniå (1). ◊ A oparzeni(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Zmiany chorobowe na ciele powstałe w wyniku działania ognia, wrzątku, silnych promieni słonecznych itp. (3)

Zmiany chorobowe na ciele powstałe w wyniku działania ognia, wrzątku, silnych promieni słonecznych itp. (3): Ambuſtio – Opparzenie, oppalenie, przipalenie. Calep 60a; [Opárzenie/ ſzukay ſpárzeliny lecżenie. SienHerb B#3].

Wyrażenie: »skory oparzenie« (1): A ieſli náturá náſzá ná pomiárkowániu dźiwnym záśiadſzy/ ták gorącychby rzeczy [tj. zbyt gorących wód cieplicznych] vżyć miáłá/ gorączki á ſkóry opárzenia trudnoby vydź mogłá Oczko 10v.

Szereg: »spalenie albo oparzenie [czym]« (1): I też na ſpalenie/ albo na oparzenie vkropem ieſth dobra [rozchodnikowa wodka] macżać ono mieſthcze FalZioł II 11c.

Cf OPAR, OPARZELINA, OPARZYĆ, SPARZELINA