[zaloguj się]
[pdf]

OPARZYĆ (3) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w o-); a jasne,

Fleksja

fut 3 sg oparzy (2). ◊ 3 pl oparzą (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

Oblać ukropem lub w ukropie zamoczyć w celu oczyszczenia, np. ptaka z piór, świni z włosów; glabrare Cn (3): wezmi wody w kthorey omywaią wieprza albo ſwinie po zabiciu to ieſt gdy oparzą. FalZioł V 116.

oparzyć co (2): Bo znaydzyeſz táką wodę/ co kurá opárzy/Y inych drugich rzecży przez ogniá vwárzy. RejWiz 149v; BielKron 268v.

Szereg: »oparzyć i omknąć« (1): Thy ćieplice ták ſą ćiepłe iż y ptáká opárzy y omknie iáko w vkropie/ y wieprzá áż ie wodámi innemi roſtwarzáią. BielKron 286v.

Formacje współrdzenne cf PARZYĆ.

Cf OPARZENIE, OPARZONY

IM