[zaloguj się]
[pdf]

ROZŁUPOWAĆ (4) vb impf

Pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w roz-).

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 rozłupuję
3 rozłupuje rozłupują

praes 1 sg rozłupuję (2). ◊ 3 sg rozłupuje (1). ◊ 3 pl rozłupują (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. rozłupić.

Dzielić używając siły, rozszczepiać; diffindere Calep, Cn; discindere Calep; discuneare Cn (4): Discindo – Rozrzinąm, rozłupuię. Calep 329b, 322b; [ArtNom O2v; Volck Xxx4v].

rozłupować co czym (1): KIedy mocno ſiekierę/ ſtálą záhártuią/ Tedy ią pnie y ſęky/ mocne rozłupuią. RejZwierz 139.

Przen [co] (1): Tákże káżdy gdy cnotą/ rozum záhártuie/ Wierz mi natrudnieyſzy pień/ ſnádnie rozłupuie. RejZwierz 139.

Formacje współrdzenne cf ŁUPIĆ.

PP