Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OPĘTAN

Następne hasło: OPĘTANIEC »

OPĘTANIE (2) sb n

o prawdopodobnie jasne (tak w opętać); a jasne.

Fleksja

	sg
N	opętani(e)
I	opętanim

sg N opętani(e) (1). ◊ I opętanim (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. opętać.

Znaczenia

1. bibl. Wcielenie się złego ducha w człowieka dla opanowania go (1)
2. Zajmowanie się, paranie się (1)

1. bibl. Wcielenie się złego ducha w człowieka dla opanowania go (1): Bo inſza ieſt wćielić ſię/ iáko cżyni ſzátan/ że ſię w cżłeká wkrada y w nim przebywa/ co opętánim zowiemy: á inſza ſię ſtáć cżłowiekiem CzechEp 159.

2. Zajmowanie się, paranie się [czym] (1): Implicatio, Vwikłánie/ Zámotánie. Implicatio rei familiaris multas parit difficultates, Opętánie goſpodárſtwem wiele przidawa trudnośći. Mącz 305c.

Synonim: 2. zamotanie.

Cf OPĘTAĆ