| « Poprzednie hasło: ROZMACZKI | Następne hasło: ROZMAICIE » |
ROZMAGAĆ SIĘ (11)vb impf
sie (10), się (1).
o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); pierwsze a pochylone, drugie jasne.
| inf | rozmågać się | ||
|---|---|---|---|
| indicativus | |||
| praes | |||
| sg | pl | ||
| 3 | rozmågå się | rozmågają się | |
| praet | ||||
|---|---|---|---|---|
| sg | pl | |||
| 3 | m | rozmågåł się | m pers | rozmågali się |
| f | rozmågała się | m an | ||
| n | rozmågało się | subst | ||
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | n | by się rozmågało |
inf rozmågać się (2). ◊ praes 3 sg rozmågå się (1). ◊ 3 pl rozmågają się (1). ◊ praet 3 sg m rozmågåł się (2). f rozmågała się (2). n rozmågało się (1). ◊ 3 pl m pers rozmågali się (1). ◊ con 3 sg n by się rozmågało (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów).
rozmagać się w czym [= dzięki czemu] (1): otoż on cżłowyek ktory Bogá ſwego/ Nye pokłádał nigdy ſobye zá ſwe wſpomożenye [...] Iż też vfał ná káżdy cżás w ſwych bogactw wielkośći/ A rozmagał ſie tu dziwnye w ich krotkyey prożnośći/ Nic nye myſląc iż to bárzo ſą rzecży nye trwáłe LubPs N5.
rozmagać się gdzie [= po jakim terytorium] (1): BielKron 162v; [Po potopie gdi ſie lud pocżął rozmágáć ná ſwiecie/ napirwey v Bábilońcżykow Nemroth pocżął pánowáć ſin Chámow BielKron 1551 3v (Linde)].
rozmagać się miedzy kim (1): widząc thedy Pan Bog (ſwięte piſmo powieda) iż ſie wielka złość ná zyemi rozmaga miedzy ludźmi/ [...] z żáłoſcią tego vżywał iż cżłowieká ſtworzył BielKron 4v.
»dalej [= coraz bardziej] się rozmagać« (1): Máxymilian Ceſarz gdy ſie dowiedzyał o Luterowym piſániu/ piſał do Leoná Papieżá/ áby w cżás temu zábieżał/ by ſie tho dáley nie rozmagáło/ bo w tym ſzkodliwe mieſzkánie. BielKron 193v.
»na wszytki strony się rozmagać« (1): Gdy ſie náuka Luterowá náwſzytki ſtrony rozmagáłá w Niemcech Duchowieńſtwo [...] vciekli ſie ná ſkárgę do ſtárſzych ná vrzędzie. BielKron 201v.
Synonim: a.β. rozmnażać się.
Formacje współrdzenne cf 2. MOC.
PP