[zaloguj się]
[pdf]

ROZMAWIAJĄCY (12) part praes act

o oraz drugie a jasne; -måw- (11), -maw- (1) CzechRozm.

Fleksja
sg
mNrozmåwiający fN
G Grozmåwiając(e)j
Arozmåwiając(e)go A
pl
N m pers rozmåwiający
subst rozmåwiając(e)
A m pers rozmåwiającé

sg m N rozmåwiający (1). ◊ A rozmåwiając(e)go (1). ◊ f G rozmåwiając(e)j (1). ◊ pl N m pers rozmåwiający (2). subst rozmåwiając(e) (6). ◊ A m pers rozmåwiającé (1).

Sł stp, Cn brak, Linde w objaśnieniu s.v. rozmówca.

1. Prowadzący rozmowę; loquens Vulg (11): Pertractans, rozmayączy (sic! pro rozmawiający) BartBydg 112b.
a. Z inną osobą (innymi osobami) (10):

rozmawiający z kim (4): GrzegŚm 61; A oto ſię im [uczniom] vkazáli Moyzeſz y Eliaſz z nim [Jezusem] rozmawiáiący. WujNT Matth 17/3 [przekład tego samego tekstu GrzegŚm]. Cf rozmawiający z kim co; z kim o czym.

rozmawiający z kim co [= o czym] (1): Też zwoleniki iedo [lege: jego, tj. Jezusa] oglądáy/ nábożneé rzecży z grzeſſniki rozmáwiaiącé [!]/ a ku bożé dródze ie przywodzącé. OpecŻyw 62v.

rozmawiający z kim o czym (1): Bo inácżey/ rzecżyby duchownych nie poiął/ ániby ich wyrozumiał: gdyżby mu głupſtwem iednym były. O cżym maſz też y Chriſtuſá ſámego z Fárizeuſzámi rozmáwiáiącego CzechRozm 185v.

α. O osobach w utworze dramatycznym (6): BielKom B, D4v; Perſony rozmawiáiące. MWilkHist A2; BielSjem 3; Akt Cżwarty. Perſony w nim rozmawiáiące. PaxLiz D4v, A4.
2. Mówiący (1): Aby ćię [mądrość z roztropnością] ſtrzegły od żony cudzey/ y od obcey/ rozmawiáiącey łágodnie [quae sermones suos lenit]. BudBib Prov 7/4.

Cf ROZMAWIAĆ, ROZMAWAJĄCY

KO