[zaloguj się]
[pdf]

OPUŚCIAŁOŚĆ (6) sb f

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
sg
N opuściałość
G opuściałości
D opuściałości
A opuściałość

sg N opuściałość (1). ◊ G opuściałości (1). ◊ D opuściałości (1). ◊ A opuściałość (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

1. Opuszczenie, samotność; solitudo Vulg, Cn; orbitas, viduitas Mącz (3): áby one pobiwſzy/ ſnádniey żałogi ózynił [!] náſzey opuſćiáłośći/ á potym kroleſtwo Perſkie/ przenioſl do Mácedonow. Leop Esth 16/14; Viduitas, Wdowſtwo/ wdowi ſtan/ Metaphorice, Opuściáłośc/ ſieroctwo. Mącz 495c, 267d; [Orbitas, verluſt der ſeinen. Pol. Sieroctwo/ opuśćiáłość. Volck 434].
2. Miejsce opuszczone i spustoszone; w przen; solitudo PolAnt, Cn; vastitudo Cn (2): MurzNT 113 marg; ROzráduie ſię puſzcża y puſtynia/ rozweſeli ſię też opuśćiáłość/ y zákwitnie iáko roża [exultabit solitudo et florebit veluti rosa]. BudBib Is 35/1.
3. Spustoszenie (o apokaliptycznej katastrofie) (1): Ięzu ktorys ſtraſzliwą opuſciałoſć [Cum ergo videritis abominationem desolationis Vulg Matth 24/15]/ y przyſzłe antychryſta przeſladowanie opowiedział, ſ⟨miłuy⟩ ſie nad ⟨nami⟩. TarDuch B7v.

Cf OPUSZCZENIE

MŚ