[zaloguj się]
[pdf]

ORCZYK (2) sb m

o jasne.

Fleksja
pl
A orczyki
I orczyk(a)mi

pl A orczyki (1). ◊ I orczyk(a)mi (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Drążek zawieszony poziomo u wozu, pługa itp., służący do zakładania postronków; lignum aut iugum, aut vectis curulis, cui ſunes tractorii utrinque alligantur Cn (2): lakom (nyevkrath) nyewschyal [...] vyembrzka schobory yego any kopy scherow Garncza masla dwu slyv zorczykamy ZapWar 1543 nr 2581.

orczyk od czego (1): Dayćiéſz mu tę maźnicę vwiązáną łyki/ A ktemu práwie pewné od wozá orczyki. PudłFr 78.

Synonim: bark.

BK