Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [ORDYNOWAĆ SIĘ]

Następne hasło: ORDYNOWANY »

ORDYNOWANIE (5) sb n

Tekst nie oznacza ó oraz é; oba o prawdopodobnie jasne (tak w ordynować); a jasne.

Fleksja

	sg
N	ordynowani(e)
G	ordynowaniå
A	ordynowani(e)

sg N ordynowani(e) (4). ◊ [G ordynowaniå.] ◊ A ordynowani(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. ordynować.

Znaczenia

Zarządzanie, ustalanie sposobu sprawowania obowiązków, obrzędów liturgicznych; wyświęcanie kapłana (5)

Zarządzanie, ustalanie sposobu sprawowania obowiązków, obrzędów liturgicznych; wyświęcanie kapłana (5): Otoż maćie Ordynowánie: y ktoż kogo ma święćić Kápłan Láiki/ cżyli Láicy Kápłaná? WujJud 146v, 146v marg, Ll5v, Mm8v.

[Wyrażenia: »kapłana ordynowanie«: Iáſnie y tu widźićie; kto ma moc, Kapłanow ordinowánia HerbOdpow Bb5v.

»ordynowanie ministra«: k temu ordynowanie ministrów ujrzycie, bo jest umysł nasz ten, [...] w tym tegodniu niektóre osoby od nas na urząd kapłański będą ordynowane AktaSynod I 24.]

Szeregi: »ordynowanie albo kapłaństwo« (1): Takież Ordynowánie álbo Kápłáńſtwo że Sákrámentem ieſt prawdźiwy^m poniewaſz przez nie [...] łáſká Boża bywa daná: co właſnie Sákrámentom przyſtoi. WujJud 160v.

[»ordynowanie a podanie«: Tako księdzu albo ministrowi w rzeczach jemu należących żeby szkodził zadając mu ordynowanie a podanie nie od siebie albo od swoich, ale jego nabożeństwa starszych ProjektEgzek 165.]

Cf ORDYNOWAĆ