[zaloguj się]
[pdf]

OSĘCZKA (1) sb f

osęczka a. osęczek.

o jasne.

Fleksja
pl
N osęczki
A osęczki

pl N osęczki. ◊ [A osęczki.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. [Dem. od „osęka” ‘drąg zakończony hakiem’: Nácżyniż theż ku potrzebąm iego [ołtarza]/ Kotłow do kthorych by ſypał popioł: Lopáty/ Miednice/ Oſęcżki/ Lyſzki [et forcipes atque fuscinulas et ignium receptacula] w ktorych ogień noſić. Wſſytkie the narzędy do niego/ z miedzi podziáłaſz. Leop Ex 27/3 (Linde).]
2. Zawijas, haczyk ozdobny przy literze: Téy litery [l] rózność nie owſzem mi ſie nie podoba, ále iéy nie zrázu káżdy obaczyć może: bo y zwycżay to z ſobą nieśie: y piórem piſząc, łácno oſęczki v wiérzchu, bądź ná tę, bądź ná owę ſtronę vczynić ſie mogą, co więc rádźi czynimy dla elegántiiéy: záczym miáſto/ l/ łáćińſkiégo, łácnoby mógł polſkie vczynić. Otóż mym zdánim, nie źle wedle zwyczáiu dawnègo: l/ łáćińſkié zoſtáwić, á przy tym drugié polſkié z krèſką przez pół ták /ł JanNKar F.

MŚ