[zaloguj się]
[pdf]

OSKUŚĆ (11) vb pf

o jasne.

Fleksja
inf oskuść
praet
sg
1 f oskubłam
2 m -ś oskubł

inf oskuść (1). ◊ fut 2 sg oskubiesz (1). ◊ 3 sg oskubie (3). ◊ 3 pl oskubą (4). ◊ praet [1 sg f oskubłam.] ◊ 2 sg m -ś oskubł (1). ◊ part praet act oskubszy (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Pozbawić czegoś (11):
a. O ptakach: pozbawić piór [co] (4): Przeto też Kawki nanię [sowę] walcżą [...]/ á gdy ſamey iako mogą pożyć/ tedy ią oſkubą FalZioł IV 24b, IV 23c; Y vbyerz ſie w klenoty y w koſztowne ſzáty/ Ieſli cnoty nie będzye/ toć ná Pawie pyorá/ Bo kiedy go oſkubyeſz/ álić ſzpetna ſkorá. RejWiz 100v; KlonWor 60; [Iam iuſz wykroiłá/ iábłká/ y oſkubłám ptaſzki. Habs nu auſzgeſchnitten/ die pffel/ un hab die vgel gepfluckt. Wokabul 1539 T4].
b. O owcy, świni: pozbawić wełny, szczeciny (5):

oskuść co (4): Nie ſobie nośi Owcá wełny ná ſwey ſzubie/ Kiedy chce ten nędzny cżłek záwżdy ią oſkubie. RejWiz 50, 55v, 166; Wilk rad kiedy cudzego/ Báraná oſkubye/ Ale też w lás nie záwżdy/ w cáłey bieży ſzubye. RejZwierz 129.

oskuść z czego (1): Sues glabrare, ze ſzczecin oskuść. Mącz 146a.

c. O grochu: pozbawić strąków [co] (1): Gdy Groch oſkubą grochowiny depcą RejZwierc 217.
d. O człowieku: wyrwać włosy (1): Aby włoſy zginęły gdźieby ich nietrzebá/ tedy ie naprzod wyſkub’/ á záięczą krwią z miodem pomázuy [...]. Albo zetrzy pijawkę [...]/ á tym pomázuy gdźieś oſkubł. SienLek 46v.

Formacje współrdzenne cf SKUŚĆ.

Cf OSKUBIONY

IM