[zaloguj się]
[pdf]

OSŁABIAĆ (10) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w o-); pierwsze a jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 osłabiåm osłabiåmy
3 osłabiå
imperativus
sg pl
2 osłabiåj osłabiåjcie

praes 1 sg osłabiåm [zapis: -ąm] Calep (3). ◊ 3 sg osłabiå (3). ◊ 1 pl osłabiåmy (1). ◊ imp 2 sg osłabiåj (1). ◊ 2 pl osłabiåjcie (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu s.v. osłabić.

I. Transit. Czynić słabym, pozbawiać siły; debilitare, infirmare, labefacere Calep, Cn; disolvere Vulg (6): Debilito – Osłabiąm. Calep 289a, 533b, 574a.

osłabiać co (3): ponieważ do máćice [...] wſzyſtko plugáſtwo ſye zćiéka/ á ſproſną wilgotnośćią ią zámula y oſłábia Oczko 15; á ſmutne ſerce/ iáko mowi Izáiaſz (marg) Iſa: 1. (–)/ y głowá chora/ ćiáło wſzytko oſłábia: iż od ſtopy nogi áż do wierzchu nic w nim potężnego nie będźie. SkarKazSej 689a. Cſ Zwrot.

Zwrot: »osłabiać ręce [czyje]« (1): Boć vmyſlnie oſlábia ręce [dissolvit manus] mężow walecżnych Leop Ier 38/4.
II. Intransit. Słabnąć, wątpić, tracić ducha, nadzieję; deficere PolAnt, Vulg; fatigare Vulg (4): BibRadz 2.Cor 4/16, 2.Thess 3/13; Synu moy/ nie wzgardzay karánia Páńſkiego: áni oſłábiay gdy ćię on ſtrofuie. WujNT Hebr 12/5, 2.Thess 3/13.

Synonim: I. nadwątlać.

Formacje współrdzenne cf SŁABIEĆ.

Cf OSŁABIANIE

MŚ