[zaloguj się]
[pdf]

OSOLIĆ (11) vb pf

Oba o jasne.

Fleksja
inf osolić
praet
sg
3 f osoliła
imperativus
sg
2 osól
conditionalis
pl
3 m pers by osolili

inf osolić (2). ◊ praet 3 sg f osoliła (1). ◊ imp 2 sg osól (2); -ó- (1), -(o)- (1). ◊ con 3 pl m pers by osolili (1). ◊ part praet act osoliwszy (5).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Dodać soli, przyprawić solą; salsare Calag; aspergere a. superspargere sale aliquid, salire Cn (11): á oſoliwſzi dać ſie dobry trunek napić tego wina FalZioł I 56c, I 98b, III 18d; á to ma ná noc pić trochę oſoliwſzy SienLek 107v, 110; Saltzen. Oſolić. Salsare. Calag 402b.

osolić co (3): GlabGad Iv; náſkrobże rzodkwie á oſól ią SienLek 133v, 47. Cf osolić co komu.

osolić co komu (1): Iáko Białobocki gdy mu kiediś niewiáſtá iego zbytnie potráwę oſołiłá pytał iey. Miła ſioſtro áboś tego nie ſoliłá GórnDworz R3.

W charakterystycznych połączeniach: osolić dobrze (2), trochę (2), zbytnie.

Przen: Drogo zapłacić; grandi pecunia a. immenso mercari, magno a. plurimo vendere Cn [co komu] (1): á ći ná ktoreby to należáło/ nie tychby ſędźiámi cżynili/ ktoreby do tego godnemi być rozumieli/ ále tych/ ktorymby ábo życżyli/ ábo ktorziby iym to dobrze oſolili [a quibus maxime ambiti essent] ModrzBaz 93v.

Formacje współrdzenne cf SOLIĆ.

Cf OSOLENIE, OSOLONY

MŚ