![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: OSTRUGANY | Następne hasło: (OSTRUPIEĆ) » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
OSTRUGOWAĆ (1) vb impf
Oba o prawdopodobnie jasne (tak w o- oraz -ować); a jasne.
Fleksja
| inf | ostrugować | |
|---|---|---|
| indicativus | ||
| praes | ||
| pl | ||
| 3 | ostrugują | |
[inf ostrugować.] ◊ praes 3 pl ostrugują.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Usuwać z czegoś zewnętrzną warstwę, części zbyteczne: korę, gałęzie z drzewa [co]:
[ostrugować z czego: ábo z nich [drzew] mech ábo ſkorę ſtárą możeſz oſtrugowáć Cresc 1571 693.]
ostrugować czym: Sirpicula, Rzezak/ przynoská/ ſtrug/ któremi rokiciny oſtruguyą y winnice obrzezuyą. Mącz 396b.
Synonimy: obłupować, oskrobować.
Formacje współrdzenne cf STRUGAĆ.
TG