| « Poprzednie hasło: OSTRZOWKA | Następne hasło: [OSTRZYC SIĘ] » |
OSTRZYC (9) vb pf
-c (2), -dz (1).
o prawdopodobnie jasne.
| inf | ostrzyc |
|---|
| praet | ||||
|---|---|---|---|---|
| sg | pl | |||
| 3 | m | ostrzygł | m pers | ostrzygli |
| impersonalis | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| praet | ostrzyż(o)no | |||||
| participia | ||||||
| part praet act | ostrzygwszy, ostrzygszy | |||||
inf ostrzyc (3). ◊ praet 3 sg m ostrzygł (1). ◊ 3 pl m pers ostrzygli (1). ◊ impers praet ostrzyż(o)no (1). ◊ part praet act ostrzygwszy (2) BielKron, SienLek, ostrzygszy (1) Leop.
Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.
ostrzyc co (3): wyſſedł w drogę przećiwko krolowi nieumywſzy nog: áni oſtrzigſſy brody Leop 2.Reg 19/24; Mącz 458b; Haar abſchneiden. Włoſy oſtrydz [!]. Secare crinem. Calag 263b.
ostrzyc czym (1): Kiedy ſye przyda iż ſye komu głowá ſtłucze [...]/ ma lékarz pobaczyć [...]: y rozmąćiwſzy z wodą źimną lećie á s ćiepłą źimie/ rożánego oleiu zmáczáć mu głowę/ á ogolić go brzytwą/ oſtrzygwſzy pierwey nożyczkámi. SienLek 145v.
Synonimy: 1. obciąć, zgolić; 2. obciąć.
Formacje współrdzenne cf STRZYC.
TG