[zaloguj się]
[pdf]

OŚLEPIENIE (6) sb n

-ſzl- (3), -ſl- (2), -śl- (1).

o oraz pierwsze i drugie e jasne, końcowe e pochylone.

Fleksja
sg
N oślepienié
G oślepieniå
A oślepieni(e)

sg N oślepienié (2); -é (1), -(e) (1). ◊ G oślepieniå (3); -å (1), -(a) (2). ◊ A oślepieni(e) (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde bez cytatu s.v. oślepić.

Uczynienie ślepym, ociemniałym, pozbawienie wzroku; eluscatio, occaecatio, oculorum privatio Cn (6):

oślepienie czyje [w tym: pron poss (3), G sb i pron (2)] (5): O yakyegoſz ueſela był napelnyon ſymeon zoſzlepyenya ſwego PatKaz II 61v, 62 [2 r.]; LubPs aa marg; Zonę mu [Beli Wtóremu] dáli [...] niewiáſtę roſtropną/ [...] ktora theż dowiedziawſzy ſie przycżyny oſlepienia mężá/ nád thymi kazáłá pomſthę vcżynić kthorzy byli thego przycżyną. BielKron 301v.

Wyrażenie: »oślepienie oka« (1): A chromotá wieczna ná ręce/ nodze y oślepienie oká/ tákże vćięćié noſá ma bydź płáconé/ iáko połowicá głowy wedle teráznieyſzéy Conſtituciiéy. SarnStat 622.
Szereg: »oślepienie a ogłuszenie« (1): Oſlepienie á ogłuſzenye wſzytkich czo ſie zá báłwáńſtwem márnym vdáią sſthawáyą ſie im podobni. LubPs aa marg.

Cf OŚLEPIĆ

EW