[zaloguj się]
[pdf]

OŚWIĘCIĆ (13) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w o-).

Fleksja
inf oświęcić
praet
sg
2 m -ś oświęcił
3 m oświęcił
imperativus
sg
2 oświęć
conditionalis
sg
2 m byś oświęcił

inf oświęcić (6). ◊ fut 3 pl oświęcą (1). ◊ praet 2 sg m -ś oświęcił (1). ◊ 3 sg m oświęcił (2). ◊ imp 2 sg oświęć (1). ◊ con 2 sg m byś oświęcił (1). ◊ part praet act oświęciwszy (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów – z BielKron 1551).

1. Uczynić świętym, uświęcić, poświęcić; sanctificare PolAnt [w tym: kogo, co (7)] (10):

oświęcić czym (3): RejPs 174v; SeklKat E4; A gdy [Mateusz św.] pannę iednę Ephijenią Pánu Bogu ku czći krztem ſwiętym oświęćił ze dwiemá ſty pánien BielKron 144.

Szereg: »poświęcić i oświęcić« (1): A przikazanie abyſmy ymię iego chwalili/ wyſlawiali/ wielmozili/ á dziękowali ięmu ze wſzyſtkich dobroci iego/ iako panu namiłoſciwſzęmu/ ze wſziſtko raczył poſwięcić y oświęcić ymięniem ſwym naſwiętſzim SeklKat E4.
W przen (2): A ták wy coſćie iuż doſwiadczyli dobrodzieyſtwá páńſkiego/ vmieyćie ie oſpiewawáiąc wyſláwiáć/ á oſwięćić pámięć ſwiętobliwego máieſtatu iego. RejPs 42v; BudBib Deut 22/9.
a. Pokropić wodą święconą (5): Wzyacz miri kadzidła y zlotha y dacz oſzwyączicz przi trzech mſchach LibMal 1544/84, 1544/84v [2 r.].

oświęcić komu (2): Y kołaczáć nie oſwięcą Aż daſz łopátkę ćielęcą RejRozpr E2v; (nagł) Swięcone zyele. (–) OSwięćże nam pokrzywy/ miły dobry popie RejZwierz 107v.

2. Wyświęcić na kapłana [kogo] (3): GliczKsiąż O6v; [Kletus papież] Ten ieſzcże s przykazánia Piotrá s. pirwey kápłanow XXV oświęćił w mieſiącu Wrześniu. BielKron 148.
Zwrot: »oświęcić na biskupstwo« (1): tylko Iáromirá chćieli oświęcić ná Biſkupſtwo/ y iuż miał dwoie ſwięcenie/ ále pothym wzgardził pleſzem BielKron 324.

Formacje współrdzenne cf ŚWIĘCIĆ.

Cf OŚWIĘCENIE, OŚWIĘCON

EW